Turystyka dla osób z niepełnosprawnościami: historia wykluczenia i drogi do równości
Turystyka przez długi czas była przestrzenią zdominowaną przez osoby pełnosprawne. W przeszłości osoby z niepełnosprawnościami były często wykluczane z wielu aspektów podróży – zarówno z braku odpowiednich udogodnień, jak i z niechęci społecznej. Infrastruktura turystyczna, hotele, środki transportu czy atrakcje turystyczne nie były dostosowane do ich potrzeb, co skutkowało ograniczonym dostępem do podróży i poznawania świata. O wykluczeniu i drogach do równości można by napisać książkę, ale postaram się kilka wątków tutaj przytoczyć.
Osoby z niepełnosprawnościami nie były widoczne, niepełnosprawność była postrzegana jako „kara za grzechy” lub nieszczęście w rodzinie. Często, w przypadku głębszej niepełnosprawności, te osoby wręcz ubezwłasnowolniano mentalnie i w końcu prawnie. Żyjąc w takiej rzeczywistości trudno było się wykształcić, znaleźć pracę i zacząć podróżować (zwykle trzeba mieć środki na podróże, dlatego o tym wspominam). Nie powinno więc dziwić, że pierwszymi zorganizowanymi wycieczkami i turystyką osób z niepełnosprawnościami zajął się „Kościół” (pielgrzymki do miejsc świętych) oraz PTTK, a były to organizacje społeczne, które wspierały swoich „członków/członkinie” bez względu na status społeczny i ekonomiczny. Więcej o podejściu do niepełnosprawności, czyli o modelu medycznym i społecznym napiszę innym razem, dziś więcej o organizacji turystyki w Polsce.
„PTTK w statucie prowadzi działalność turystyczno-krajoznawczą w środowisku osób z niepełnosprawnościami od początku swego powstania, tj. od pierwszej połowy lat 50. XX w. Początków tej działalności można się dopatrywać w powstawaniu kół PTTK przy jednostkach organizacyjnych Polskiego Związku Głuchych. I tak, w 1954 r. powstało koło PTTK w Przemyślu, kolejne w 1955 r. w Krakowie, w 1956 r. w Rzeszowie, a w 1958 r. w Gdańsku. Poszerzeniem kontaktów Towarzystwa ze środowiskiem osób niepełnosprawnych było podpisane w 1968 r. porozumienie pomiędzy Zarządem Głównym PTTK a Zarządem Głównym Zjednoczonego Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów. Kolejna organizacja, z którą PTTK podpisało porozumienie, to Polski Związek Niewidomych. Z czasem w środowisku osób z dysfunkcją słuchu powstawały nowe koła, co doprowadziło do zawarcia umowy o współpracy pomiędzy ZG PTTK i Polskim Związkiem Głuchych w dniu 5 lutego 1971 r., a 18 marca 1980 r. PTTK zawarło porozumienie z Towarzystwem Walki z Kalectwem. W związku z rozwijającym się zainteresowaniem turystyką i krajoznawstwem w tych środowiskach ZG PTTK powołał w listopadzie 1982 r. Radę ds. Turystyki Osób Niepełnosprawnych” (Bieńczyk, 2015, s. 157).
Na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci sytuacja zaczęła się zmieniać. Ruch na rzecz praw osób z niepełnosprawnościami zyskał na sile, a organizacje międzynarodowe, krajowe, rządy i sektory prywatne zaczęły dostrzegać potrzebę i konieczność wprowadzenia zmian. Wiele krajów wdrożyło regulacje prawne, do których zobowiązuje na przykład Konwencja ONZ o prawach osób niepełnosprawnych (z niepełnosprawnościami), która stanowi podstawę do walki o pełną inkluzję i dostępność. O obowiązujących przepisach w tym obszarze przeczytasz więcej w tym artykule.
W odpowiedzi na te zmiany, branża turystyczna zaczęła inwestować w infrastrukturę dostosowaną do potrzeb osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności – od przystosowanych hoteli i transportu po dostępne usługi, które umożliwiają pełne uczestnictwo w turystyce. Należy pamiętać, że dostępność to nie tylko budynki, ale również świadomość społeczna, pozytywne nastawienie i zmiana mentalności w zakresie postrzegania osób z niepełnosprawnościami jako pełnoprawnych turystów.
Kto w Polsce przyczynia się do udostępniania turystyki? Przykłady działań:
- PTTK – Portal Turystyka dla wszystkich (PTTK) – można znaleźć w nim miejsca i obiekty dostosowane do potrzeb osób poruszających się przy pomocy wózka, protezy, kulach a także dla osób niewidomych.W siedzibie Zarządu Głównego PTTK w Warszawie 22 grudnia 2018 r. wręczono nagrody najlepszym oddziałom PTTK w roku 2018 działającym na rzecz osób niepełnosprawnych, wśród nich znalazły się:
Oddział PTTK „Ziemi Tarnowskiej” w Tarnowie – 3 miejsce ex aequo z Oddziałem PTTK w Mysłowicach. Oddziały te ukazują osobom z różnym stopniem i rodzajem niepełnosprawności możliwości uprawiania turystyki, piękno otaczającej przyrody, uczestnictwa w swoistych terenowych lekcjach historyczno-patriotycznych. Pokazują jak w sposób ciekawy spędzić czas, poznać otaczający świat i interesujących ludzi. Niestety trudno znaleźć informację o konkretnej ofercie, ale próbujcie bezpośrednio w oddziałach PTTK
- Stowarzyszenia i fundacje np.: Pogranicze bez barier, Szerpowie nadziei, Łączą nas góry, Fundacja Sprawne wspinanie, Ogólnopolska Sieć turystyki wytchnieniowej – wycieczki górskie, spływy kajakowe i wydarzenia dla osób z różnymi niepełnosprawnościami.
- PFRON – Turystyka wytchnieniowa dla osób z niepełnosprawnością i ich najbliższych (finansowanie programów).
- Ministerstwo Sportu i Turystyki (i pod innymi nazwami) – badania pt. „Aktywność turystyczna osób niepełnosprawnych”. Promowanie rozwoju turystyki społecznej jest jednym z zadań realizowanych przez MSiT w ramach Programu Rozwoju Turystyki do 2020 roku. Dofinansowanie zadań.
- Same osoby z niepełnosprawnościami – samorzecznictwo, pisanie książek i artykułów naukowych, udział w sporcie i turystyce.
Organizacje Europejskie:
- ENAT – European Network for Accessible Tourism. ENAT pracuje nad poprawą dostępności w sektorze turystycznym poprzez konsolidację istniejącej wiedzy w zakresie uniwersalnego projektowania środowisk, produktów i usług oraz umożliwienie wszystkim podmiotom wykorzystania tej wiedzy poprzez współpracę.
Jak jest teraz?
Strona podażowa – poziom dostępności usług turystycznych – badania i analizy
Działania na rzecz dostępności atrakcji turystycznych w Krakowie dla osób z niepełnosprawnościami , artykuł przedstawia wyniki badań z 2023 roku dotyczące oceny dostępności dla osób z niepełnosprawnościami flagowych atrakcji turystycznych zlokalizowanych w Krakowie. Wyniki, pokazujące poziom przystosowania obiektów, przedstawiono w tabeli z ocenami od 0 do 3. Opisano też działania miasta na rzecz poprawy dostępności infrastruktury i usług turystycznych. „Wyniki wywiadów zaprezentowane na rycinie 2 wskazują, że 92% spośród badanych obiektów posiada pewne udogodnienia z myślą o osobach z niepełnosprawnością ruchu, 84% obiektów może gościć osoby niepełnosprawne wzrokowo, natomiast osoby z dysfunkcją narządu słuchu znajdą udogodnienia w 60% obiektów (…) Wiele atrakcji posiada rampy dojazdowe, przystosowane windy, opisy w alfabecie Braille’a, czy pętle indukcyjne. Nieco rzadziej możemy zauważyć piktogramy i znaki ostrzegawcze, obniżone lady, platformy i podnośniki oraz drzwi automatycznie otwierane” (Kruczek i in., 2024).
Wybiorę kilka atrakcji i przywołam wyniki cytowanych powyżej badań. Stopień przystosowania (skala od 0 do 3, gdzie 0 to brak przystosowania, a 3 to pełne przystosowanie). „Podczas oceny dostępności poszczególnych atrakcji Krakowa, dla wyróżnionych trzech rodzajów niepełnosprawności, brano pod uwagę takie kryteria jak: liczba i rodzaj udogodnień w obiektach, wyznaczenie specjalnych miejsc parkingowych, przeszkolenie personelu w zakresie obsługi i udzielania pomocy osobom ze specjalnymi potrzebami, fakt zatrudnienia osób z dysfunkcjami oraz umieszczenie deklaracji dostępności obiektów na stronie internetowej. Następnie, na podstawie ocen cząstkowych dokonano oceny każdej atrakcji” (Kruczek i in., 2024, s. 12).
Stopień przystosowania wybranych atrakcji Krakowa dla osób z niepełnosprawnościami:
- Rynek Podziemny (oddział Muzeum Krakowa) dla osób z niepełnosprawnością ruchu- 2, z niepełnosprawnością wzroku – 2, z niepełnosprawnością słuchu – 1.
- Muzeum Książąt Czartoryskich (oddział Muzeum Narodowego w Krakowie) dla osób z niepełnosprawnością ruchu – 3, z niepełnosprawnością wzroku – 3, z niepełnosprawnością słuchu – 3.
- Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, dla osób z niepełnosprawnością ruchu – 2, z niepełnosprawnością wzroku – 2, z niepełnosprawnością słuchu – 0.
- Muzeum Lotnictwa Polskiego, dla osób z niepełnosprawnością ruchu – 3, z niepełnosprawnością wzroku – 3, z niepełnosprawnością słuchu – 3.
- Centrum Kongresowe ICE Kraków, dla osób z niepełnosprawnością ruchu – 3, z niepełnosprawnością wzroku – 2, z niepełnosprawnością słuchu – 1.
- Ogród Doświadczeń im. Stanisława Lema, dla osób z niepełnosprawnością ruchu – 2, z niepełnosprawnością wzroku – 0, z niepełnosprawnością słuchu – 0.
- Rynek Główny w Krakowie, dla osób z niepełnosprawnością ruchu – 3, z niepełnosprawnością wzroku – 0, z niepełnosprawnością słuchu – 0. (Kruczek i in., 2024, s. 14). Pełna lista dostępna na: https://bibliotekanauki.pl/articles/55786288
To przykład dużego ośrodka turystycznego, jeśli jesteście ciekawi jak wygląda dostępność polskich plaż, transportu lub niewielkich atrakcji, zapraszam do wpisów: Plaże dostępne dla wszystkich , Forum Dostępność w Transporcie – Kraków 2024 , Udostępnianie usług turystycznych dla osób słabowidzących i niewidomych, Zamek w Toszku dostępny dla osób z niepełnosprawnościami
Strona popytowa – aktywność turystyczna osób z niepełnosprawnościami – badania i analizy
- Badanie z 2018 roku „Aktywność turystyczna osób niepełnosprawnych” (Badanie przeprowadzono na próbie 1721 osób) wykazało, że „udział osób z niepełnosprawnościami, które uczestniczyły w choć jednym wyjeździe turystycznym w ciągu ostatnich 12 miesięcy, wyniósł 23%. Większe uczestnictwo w wyjazdach było wśród osób mieszkających w mieście, niż na wsi oraz wśród kobiet, w porównaniu do udziału w wyjazdach mężczyzn. Analizując udział w wyjazdach według wieku badanych, największym uczestnictwem charakteryzuje się grupa badanych w wieku 35-44 lata (…) Wśród sposobów, które ułatwiłyby podróżowanie, badani najczęściej wskazywali większą akceptację otoczenia (24%) oraz większe dofinansowanie wyjazdu (20%)” (MSiT, 2018).
- Aktywność turystyczna osób z niepełnosprawnością ruchową – badania z 2012 roku. Badania eksploracyjne: „Spośród 100 ankietowanych aż 80% podróżuje w celach turystycznych. Pozostałe osoby nie podróżują, uzasadniając to złą sytuacją finansową, która nie pozwala im na wyjazd, a także brakiem czasu. Respondenci na pytanie, z kim najczęściej podróżują w celach turystycznych, odpowiedzieli, że ze znajomymi (62,5%) oraz z rodziną (37,5) … Najczęściej podczas wyjazdu turystycznego ankietowani korzystają z usług hotelu (63,75)”(Trybuś, Rapacz, 2012).
- Przemysł 4.0 – dobre praktyki w branży turystycznej (s. 51-63). Badania eksploracyjne z 2021 roku wykazały, że spośród 96 ankietowanych „37,5% powyżej 65. r.ż. średnio wydaje od 101 do 200 zł na jedna osobę w ciągu dnia podróży – chodzi o krótkoterminowe wyjazdy (3–7 dni). Analizując wyniki z uwzględnieniem różnych rodzajów niepełnosprawności, można zauważyć różnice – zarówno ankietowani z niepełnosprawnością słuchu, jak i wzroku najczęściej wskazywali, że średnio wydatki podczas podróży turystycznej wynoszą od 101 do 200 zł (odpowiednio 37,5% i 44,4%). Natomiast ankietowani z niepełnosprawnością ruchu średnio wydają więcej podczas podróży, bo między 201 a 300 zł (32,7%) (…) większość ankietowanych, bo aż 37,5% rezerwuje nocleg poprzez portale podróżnicze (np. TripAdvisor.com, Booking.com, Trivago.pl, Kayak.pl itd.), 25% telefonicznie, 18,7% zarówno bezpośrednio przez stronę internetową hotelu, jak i za pośrednictwem biura podróży…” (Bilnicka, 2022).
Choć droga do pełnej równości w turystyce jeszcze nie została w pełni przebyta, wiele osób z niepełnosprawnościami zaczyna cieszyć się z równych szans na odkrywanie nowych miejsc. To ważny krok w stronę równości, pokazujący, że turystyka może być przestrzenią otwartą na wszystkich. Warto zaznaczyć, że osoby z niepełnosprawnością nie czekały biernie na zmiany, ale czynnie brały w nich udział, były motorem zmian, pomysłodawcami działań.
Trendy w turystyce
Osoby z niepełnosprawnościami wg danych Eurostatu stanowią już 20% populacji Polski. Natomiast liczba osób seniorów 60+ osiągnęła już w 2022 r. 25% ludności kraju (GUS 2022). Rośnie siła nabywcza seniorów – do 2035 roku udział „silver generation” w całkowitej wartości zakupów wzrośnie do 37%. Seniorzy są wciąż niedoreprezentowaną grupą wśród uczestników ruchu turystycznego. Osoby z niepełnosprawnością i starsze stanowią już ponad 30% potencjalnych klientów organizatorów turystyki, biur podróży i punktów informacji turystycznej (Kowalski 2023).
Współczesna turystyka coraz bardziej stawia na technologię, personalizację i dostępność – wszystko po to, aby sprostać oczekiwaniom nowoczesnych podróżnych. Dzięki sztucznej inteligencji możliwe staje się dopasowanie ofert do indywidualnych potrzeb, co obejmuje każdy etap podróży: od planowania i rezerwacji po zwiedzanie i korzystanie z atrakcji. Wirtualni asystenci (chatboty), już teraz zmieniają sposób, w jaki organizujemy wyjazdy. Rezerwacja stała się prostsza, a usługi bardziej spersonalizowane i skuteczne. Do tego dochodzą możliwości, jakie daje analiza big data. Wyobraź sobie – dane pomagają monitorować ruch turystów, unikać tłumów, poprawiać wydajność branży, a nawet tworzyć nowe strategie, które odpowiadają na potrzeby podróżnych i regionów. Co więcej, technologia to nie tylko udogodnienia, ale także szansa na zupełnie nowe podejście do turystyki. Wszystko ma swoje plusy i minusy, ale o tym innym razem.
Źródła:
- Bieńczyk, G. (2015). Działalność turystyczno-krajoznawcza Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w środowisku osób niepełnosprawnych. Zeszyty Naukowe. Turystyka i Rekreacja, 2(16), 153–163.
- Bilnicka, A. (2022), Przemysł 4.0 – dobre praktyki w branży turystycznej. Wiedza-Gospodarka-Społeczeństwo, s. 51-63.
- Kowalski, K. (2023), Turystyka osób ze szczególnymi potrzebami – Poradnik dla organizatorów turystyki, biur podróży i punktów informacji turystycznej, Warszawa.
- Kruczek, Z., Gmyrek, K., Chwaja, K., & Camona, K. (2024). Działania na rzecz dostępności atrakcji turystycznych w Krakowie dla osób z niepełnosprawnościami jako element zrównoważonej polityki turystycznej miasta. Turystyka – zarządzanie, administracja, prawo, 2, 7–20.
- Ministerstwo Sportu i Turystyki, Aktywność turystyczna osób niepełnosprawnych, opracowano: w Departamencie Turystyki na podstawie badania wykonanego przez Grupę BST Sp. z o.o. Notatka dostępna na starej stronie MSiT: https://msit.gov.pl/pl/turystyka/badania-rynku-turystycz/8039,Turystyka-osob-z-niepelnosprawnosciami.html
- Statut PTTK, art. 7, pkt 2, ppkt 11.
- Trybuś, K., & Rapacz, A. (2012). Aktywność turystyczna osób niepełnosprawnych z dysfunkcją narządu ruchu. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Ekonomiczne Problemy Usług, 2(319), 32.
- Uchwała ZG PTTK nr 24/X/82 z dnia 21 listopada 1982 r.
Autorka: Aneta Bilnicka
Zdjęcia: prywatne archiwum autorki, pixabay
Cytowanie: Bilnicka, A. (2025, 10 stycznia). O wykluczeniu i drogach do równości. Turystykadostepna.pl https://turystykadostepna.pl/2024/12/testy-urzadzenia-shape-do-nawigacji-dotykowej/